Δελτίο Θυέλλης 2: Οι σάπιοι πολιτικοί είναι πιο επικίνδυνοι από τα σάπια κρέατα!

Να φύγει το σάπιο! Να φύγουν αυτοί που καταστρέψανε και ξεφτιλίσανε τον τόπο! Καμία διαπραγμάτευση με τους υποτελείς, διεφθαρμένους κι ανίκανους!
Δεν υπάρχει περίπτωση να ανακάμψει ο τόπος, να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις του και να χαράξει νέα πολιτική εάν πρώτα δεν απαλλαγεί από τους επίορκους, που φέρουν ακέραιη την ευθύνη για την υποβάθμιση της Ελλάδας σε χώρα τέταρτης κατηγορίας!
Οι πολιτικοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι ταυτισμένοι με την καταστροφή. Αυτοί οι ίδιοι είναι η καταστροφή. Η καταστροφή δεν είναι ένα πουκάμισο που το αλλάζεις. Ούτε κάτι αόρατο που πλανιέται στην ατμόσφαιρα. Η καταστροφή ταυτίζεται μ’ αυτούς που τη σχεδίασαν, τη διαχειρίστηκαν, την εφάρμοσαν. Είναι στο πετσί τους και στο αίμα τους. Ασκούσαν την εξουσία κατ’ αποκλειστικότητα και ξεθεμελίωσαν τη χώρα ολοσχερώς.
Έκλεισαν όλες τις βιομηχανίες και έκαναν νάνο την αγροτική οικονομία (πατάτες Αιγύπτου και λεμόνια Τουρκίας! Έλεος!!!). Υπερχρέωσαν τη χώρα καθιστώντας την όμηρο στους τοκογλύφους. Ξεπούλησαν όλες τις μεγάλες δημόσιες επιχειρήσεις. Έριξαν στην ανεργία εκατομμύρια εργάτες, αγρότες, υπάλληλους και ελεύθερους επαγγελματίες, καταδικάζοντάς τους στη μιζέρια και την εξαθλίωση. Φορολόγησαν τους φτωχούς και τους συνταξιούχους. Διευκόλυναν και κάλυψαν τους μεγαφοροφυγάδες προκειμένου να στείλουν ανενόχλητοι τεράστια ποσά στο εξωτερικό. Στήριξαν με δισεκατομμύρια τις τράπεζες για να μην έχουν ζημίες οι ιδιοκτήτες τους. Μοίρασαν τα κανάλια της τηλεόρασης σε πέντε ολιγάρχες για να ελέγχουν την ενημέρωση. Καταπάτησαν κάθε θεσμό και προσάρμοσαν τους νόμους στα συμφέροντά τους. Με το νόμο «περί ευθύνης υπουργών» παρέχουν πλήρη κάλυψη στους κλέφτες και μιζαδόρους υπουργούς και στους συνεργάτες τους. Μετέτρεψαν το Σύνταγμα σε κουρελόπανο και την αστική δημοκρατία σε παιδική χαρά. Ασέλγησαν πάνω στα ανθρώπινα δικαιώματα και, ενώ αυξάνεται η εγκληματικότητα εξ αιτίας των πολιτικών τους, χρησιμοποιούν την αστυνομία εναντίον των πολιτών και των κινημάτων. Άλλαξαν 19 φορές τον εκλογικό νόμο για να ευνοούνται τα κόμματά τους. Στις 6 Μάη, η ΝΔ με 18% πήρε 58 έδρες από τις κάλπες και 50 έδρες δώρο από τον εκλογικό νόμο!!! Αίσχος!
Στα νοσοκομεία δεν υπάρχει βαμβάκι, τα ραντεβού για σοβαρές εξετάσεις κλείνονται με καθυστέρηση μηνών, τα φάρμακα είναι υπερτιμολογημένα. Το λιανικό εμπόριο πνέει τα λοίσθια. Εκατοντάδες χιλιάδες μαγαζιά έβαλαν λουκέτο. Εκατοντάδες χιλιάδες έμποροι και βιοτέχνες αναγκάστηκαν να κατεβάσουν ρολά και οι μικροϊδιοκτήτες έχασαν τα ενοίκια με τα οποία συμπλήρωναν τα χαμηλά εισοδήματά τους. Αλλεπάλληλοι φόροι στα σπίτια των εργαζομένων μετατρέπουν την ιδιοκατοίκηση σε βραχνά και επιβάλλουν ενοίκιο και χαράτσι από το κράτος. Τα είδη πρώτης ανάγκης είναι πανάκριβα, οι λογαριασμοί της ΔΕΗ εκτοξεύονται στα ύψη, βενζίνη, πετρέλαιο και γκάζι καίνε τους καταναλωτές κάνοντας τη θέρμανση και τη μετακίνηση είδος πολυτελείας, τα διόδια αυξάνονται σε ημιτελείς και επικίνδυνους δρόμους (2500 άνθρωποι σκοτώνονται και άλλοι τόσοι μένουν ανάπηροι κάθε χρόνο!!!)… Οι σωματέμποροι γέμισαν την Αθήνα με οίκους ανοχής και οι έμποροι ναρκωτικών σκοτώνουνε με ηρωίνη τους φτωχούς νέους… Τα σχολεία είναι καγκελόφρακτα, το πράσινο σπανίζει, η ατμόσφαιρα μολυσμένη, η καθαριότητα απούσα, οι νέοι με πτυχία μαραζώνουν και ξενητεύονται.
Είναι αυτή η Ελλάδα που θέλουμε; Δεν φταίει κανένας πολιτικός για όλα αυτά; Δεν είναι συγκεκριμένα τα κόμματα και συγκεκριμένοι οι πολιτικοί που κυβέρνησαν την Ελλάδα; Πόσο πρέπει να βλάψουν την Ελλάδα, πόσο περισσότερο πρέπει να καταστρέψουν τη ζωή μας για να τους διώξουμε;
Δεν πρέπει να έχει ένα τέλος η κατηφόρα πριν μας διαλύσουν εντελώς;

 

Στέλιος Ελληνιάδης

 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ :
Περίπτερο Ιδεών – ΔΡΟΜΟΣ της Αριστεράς
φ. 115, Σάββατο 12  Μαΐου 2012

Δελτίο Θυέλλης 1: Προσοχή στους χαμαιλέοντες!

Βλέπω τα πρωινάδικα, τα παράθυρα και τα στρογγυλά τραπέζια. Με ανησυχία.

Αυτό που είναι καθαρό πάει για μουντζούρωμα. Η σαφής και κατηγορηματική βούληση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού εναντίον του μνημονίου και της εν γένει ασκούμενης πολιτικής από τα κόμματα εξουσίας (ως μηχανισμοί παραμένουν στην εξουσία), κινδυνεύει να αλλοιωθεί από τους μνημονιακούς βουλευτές και διαπλεκόμενους δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι εκπαιδευμένοι τεχνικοί της διαστροφής και της σύγχυσης. Με εξαιρετική άνεση, οι χαμαιλέοντες της εξουσίας αλλάζουν χρώματα από στιγμή σε στιγμή, από ατάκα σε ατάκα. Απέναντί τους οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, μόνοι και έρημοι. Ένας ολόκληρος συρφετός πολιτικοδημοσιογραφικός, χωρίς αρχές, χωρίς αναστολές, χωρίς ήθος και ηθική, οι εκτελεστές της άνευ προηγουμένου καταστροφής που υφίσταται η Ελλάδα, προσπαθεί, με την άνεση του επαγγελματία απατεώνα, να βάλει τρικλοποδιές, να φέρει τη συζήτηση στο δικό του γήπεδο, να μεταθέσει τις εγκληματικές ευθύνες του στις δυνάμεις που σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας επέλεξε συνειδητά για να βγάλουν τη χώρα από την κρίση. Σε κάθε βήμα, σε κάθε επιχείρημα, σε κάθε «υποχώρηση» των σεσημασμένων της εξουσίας, κρύβεται μία παγίδα. Έμπειροι υπηρέτες της ολιγαρχίας και της παραπληροφόρησης, με τρομοκρατία, απειλές, αλλά και καλοπιάσματα, προσπαθούν να φθείρουν την αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ, να κλονίσουν την εμπιστοσύνη που δείχνει ένα αυξανόμενο κομμάτι της κοινωνίας στην Αριστερά. Σχηματίστε κυβέρνηση (με 16,8%!) και θα σας στηρίξουμε (αλλά μην καταγγείλετε το μνημόνιο και μην βάλετε υπό έλεγχο τις τράπεζες) και άλλα παρόμοια, παραπλανητικά, εκτοξεύονται με παραλλαγές από τον Βενιζέλο, τον Σαμαρά και τα άλλα φερέφωνα του μνημονίου. Με εντυπωσιακή κατανόηση για τα προβλήματα των εργαζομένων και με πρωτοφανή διάθεση για συνεργασία, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, εμφανίζονται ως άγγελοι προστάτες των αγαναχτισμένων πολιτών και αρωγοί στην προσπάθεια της Αριστεράς να κυβερνήσει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προσέξει πάρα πολύ. Να μην χαθεί μέσα στη χαβούζα που αυτοί περιπλέουν με μεγάλη άνεση. Ειδικά στην τηλεόραση, μόνο τα πολύ έμπειρα στελέχη που ξέρουν να χειρίζονται τα «μέσα» πρέπει να αναλαμβάνουν τις επικίνδυνες αποστολές. Δεν είναι όλοι για όλα. Ούτε είναι ώρα για να προβάλλονται στελέχη λόγω της θέσης τους στην κομματική ιεραρχία. Ήδη, μέσα στις δύο πρώτες κρίσιμες μέρες, έγινε φανερό ότι όλο το τηλεοπτικό πεδίο, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι απ’ άκρη σ’ άκρη ναρκοθετημένο. Όποιος δεν έχει τον απαραίτητο εξοπλισμό, την αναγκαία εμπειρία, την ευχέρεια της δημόσιας αντιπαράθεσης, να μην μπαίνει στο αχαρτογράφητο πεδίο. Δεν θα κάψει μόνο τον εαυτό του, αλλά ολόκληρη την προσπάθεια που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Η Αριστερά δεν πρέπει ούτε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου να χάσει την επαφή της με τη λαϊκή εντολή, με την κοινωνία, με τον πολίτη. Ούτε να υποτιμήσει τους μνημονιακούς. Θα πολεμήσουν με όλα τα μέσα, ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ, για να συκοφαντήσουν και να απαξιώσουν την Αριστερά, να απογοητεύσουν τους πολίτες που τους μούντζωσαν και με την ψήφο τους, να διασώσουν τα συμφέροντα των τοκογλύφων και των εργολάβων της συμφοράς. Τώρα είναι πιο επικίνδυνοι από κάθε άλλη φορά. Μπορεί να συρρικνώθηκαν εκλογικά, αλλά οι στόχοι και τα συμφέροντά τους δεν άλλαξαν. Πίσω από την καλοσυνάτη μάσκα που φόρεσαν για την περίσταση, είναι οι ίδιοι σατανιστές. Με άλλη φρασεολογία, με άλλα τερτίπια, θα προσπαθήσουν να εκτροχιάσουν τη συζήτηση, να θολώσουν τη λαϊκή βούληση, να διαιωνίσουν την πολιτική του μνημονίου. Οι εντολείς τους παραμένουν οι ίδιοι. Κι αυτοί δεν ήταν ούτε είναι οι Έλληνες πολίτες. Είναι η Μέρκελ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Οι εχθροί μας.
Σύντροφοι, ανεβάστε την εγρήγορσή σας στο ύψιστο επίπεδο. Προσοχή, προσοχή, προσοχή!!!

 

Στέλιος Ελληνιάδης

 

(πρωτοδημοσιεύτηκε 9 Μαΐου 2012 στο :  http://www.facebook.com/stelios.elliniadis)

Κύριοι βουλευτές: Άει σιχτίρ!

Τελευταία, με αφορμή ψηφοφορίες και επεισόδια, βλέπεις και ακούς μέσω τηλεόρασης κάποιους άφαντους βουλευτές από την επαρχία. Απ’ αυτούς που σπανίως βλέπεις στην αίθουσα συνεδριάσεων και σπανιότατα τους δίνεται ο λόγος για να μιλήσουν, έστω και ενώπιον κενών εδράνων. Τώρα, τους ακούς και φρικάρεις με το επίπεδό τους, με το λόγο και τη στάση τους. Επαρχιωτισμός κακιάς ώρας. Φτήνια και μιζέρια. Και κάκιστα ελληνικά. Δείγμα κραυγαλέο της παρακμής του πολιτικού συστήματος και του πολιτισμού των εκλεγμένων αντιπροσώπων του λαού. Σε πλήρη αντιστοιχία με την παρακμή της άρχουσας τάξης και τον εκφυλισμό των κομμάτων εξουσίας.
Η παραγωγή της κοινωνίας σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού στους τομείς της οικονομίας και της πολιτικής, φτωχή έως άθλια. Από πάνω μέχρι κάτω.

(Xρήστος Παπουτσής – Σκίτσο του Πέτρου Ζερβού για το άρθρο)

 
Τελικά, η ένταξη στην ευρωπαϊκή ένωση αντί να οδηγήσει τη χώρα προς τα πάνω, κατέληξε στη χρεοκοπία και την υποτέλεια. Η ντόπια νομενκλατούρα ανίκανη να συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας αστικής τάξης που θα συνδέει τα συμφέροντά της με την πορεία του τόπου συνολικά, συνταυτίστηκε με τα κρατικοδίαιτα και ληστρικά κυκλώματα και τα ενίσχυσε αναδεικνύοντας νέους επιχειρηματίες εξίσου αν όχι περισσότερο διεφθαρμένους και αντιπαραγωγικούς με τους προϋπάρχοντες.
Χωρίς εθνικό σχέδιο, εφαρμόζοντας εισαγόμενες πολιτικές σε φάση ανόδου της κυριαρχίας του χρηματιστικού κεφαλαίου, προσάρμοσε την ύπαρξή της στη νέα μορφή εξάρτησης. Καθώς συρρικνωνόταν η αγροτική παραγωγή με δέλεαρ τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και η αποβιομηχάνιση αναπληρωνόταν με το δανεισμό, οι βασικές παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, αγρότες, βιομήχανοι και εργάτες, εξασθενούσαν, και τις θέσεις τους καταλάμβαναν παρασιτικοί παράγοντες που πλούτιζαν με μίζες και μεσιτίες και με τη λεηλασία του αποταμιευμένου πλούτου (χρηματιστήριο, αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων κ.λπ.), των επιδοτήσεων και των κρατικών δανείων.
Έτσι, με προνομιακές διευκολύνσεις, νόμους και παρανομίες, αναπτύχθηκε μία παρασιτική αντιπαραγωγική οικονομική κάστα από την οποία σταδιακά εξαρτήθηκε το κράτος και το πολιτικό προσωπικό των δύο μεγάλων κομμάτων. Και τώρα, έχοντας ρίξει τη χώρα στη βαθιά παγίδα των διεθνών τοκογλύφων, που ευστόχως αποκαλούνται «ευρωπαϊκή οικογένεια» (κάτι πιο μεγάλο από την Κόζα Νόστρα), η παρασιτική οικονομική κάστα και η πολιτική της έκφραση μέσα από τα κόμματα εξουσίας και τις παραφυάδες τους, ακολουθούν πειθήνια τις έξωθεν εντολές, αυξάνουν το χρέος, διαλύουν τα κοινωνικά δίκτυα προστασίας, εκποιούν άρον – άρον τον εθνικό πλούτο, υποβαθμίζουν το επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης του πολίτη και περιάγουν τη χώρα σε νέο καθεστώς υποτέλειας.
Η επικρατούσα πολιτική τάξη εκπροσωπεί το κυρίαρχο ληστρικό οικονομικό μόρφωμα, που αποτελείται κυρίως από κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, τυχοδιώκτες, λαθρεμπόρους και λαμόγια, και δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτό που είναι υπαρκτό σε άλλες χώρες ως εθνική αστική τάξη. Για τη διάσωση του μορφώματος αυτού και της ίδιας της ύπαρξής της, η πολιτική κάστα καταλύει ακόμα και τη σχετική ανεξαρτησία της χώρας που αποκτήθηκε με πολύ μεγάλους αγώνες, θυσίες, πολέμους, επαναστάσεις, προσφυγιές, μεταναστεύσεις και εργασία και μόχθο 180 χρόνων.
Βεβαίως, η εξάρτηση και η υποτέλεια δεν είναι άγνωστα χαρακτηριστικά της νεοελληνικής άρχουσας τάξης. Ενυπάρχουν στις ηγεμονικές ομάδες από την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Απλά, ανάλογα με την ιστορική φάση, άλλοτε κυριαρχούν, άλλοτε υποχωρούν και άλλοτε ελλοχεύουν.
Η καταλήστευση και υπερχρέωση του τόπου συμβαδίζει με τον πλήρη εκφυλισμό των ηγετικών ομάδων και την ανάδειξη μιας πολιτικής υποκουλτούρας, της οποίας οι φορείς, βουλευτές και παρατρεχάμενοι γραφειοκράτες, πανεπιστημιακοί, οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι κ.λπ., αγκιστρώνονται στους τοκογλύφους των μητροπόλεων για να διατηρήσουν τα κεκτημένα, πρόθυμα εκποιώντας τη χώρα και εξαθλιώνοντας το λαό της χωρίς ίχνος εθνικής συνείδησης και αξιοπρέπειας.
Αυτής της ποιότητας οι πολιτικοί υποκλίνονται στον Γιούνκερ που δηλώνει απερίφραστα ότι η Ελλάδα χάνει μέρος της εθνικής κυριαρχίας της, και συνεχίζουν απτόητοι την παράδοση της χώρας στους ξένους και τους ντόπιους υπαλλήλους τους.
Μπορεί οι τοκογλύφοι να έρχονται απ’ έξω, αλλά η Ελλάδα προδόθηκε και παραδίδεται από μέσα.

Λύματα και μπάζα

Ο πλούτος του τόπου και τα περιουσιακά στοιχεία που σωρεύτηκαν με κόπους και θυσίες γενεών, τα στοιχειώδη δικαιώματα και οι βασικές αμοιβές που κατακτήθηκαν με αγώνες, σπουδές και εργασία, ήταν ο στόχος. Η λεηλασία του έθνους και του λαού ήταν προσχεδιασμένη. Τα εκτελεστικά της όργανα έπρεπε να κατασκευαστούν. Και να μην κινδυνεύουν, όπως φανερώνει και ο νόμος περί ευθύνης υπουργών.
Μέσα στα χρόνια, τα κόμματα εξουσίας φιλτράρανε όλους τους βουλευτές τους. Για να είναι, στην κρίσιμη στιγμή, τέτοιας ποιότητας που ενώ ο λαός θα αιμορραγεί, οι βουλευτές –όρθιοι- θα χειροκροτούν ενθουσιωδώς το μνημόνιο, δηλαδή τη συνθήκη υποτέλειας και ξεπουλήματος της χώρας.
Όλες αυτές τις μέρες, ακούγαμε διάφορους βουλευτές, κάτι ανθρωπάκια, να απαντούν σε ερωτήσεις δημοσιογράφων. Τι θλιβερό θέαμα-ακρόαμα! Κατά βάσιν αγράμματοι, και το χειρότερο, ιδιοτελείς και πειθαρχημένοι. Επιλεγμένοι προσεκτικά, περασμένοι από δέκα φίλτρα, με βασικό κριτήριο να είναι πειθήνιοι, να μην έχουν άποψη, υπήκοοι όχι της πατρίδας, του τόπου, του λαού, αλλά της ηγετικής ομάδας που μοιράζει τα χαρτιά και αξιολογεί συμπεριφορές και χαρακτήρες. Κι αν κάποιοι ξεφεύγουν από τον κανόνα, κατάλοιπα άλλων εποχών, αποβάλλονται αμέσως. Ποτέ δεν είναι αργά. Κάτι γάτες, τύπου Λιάνη και Φλωρίδη, για την υστεροφημία τους, αυτοαποβάλλονται, βλέποντας το πλοίο να μπατάρει αύτανδρο. Ένα ελεγχόμενο εσωτερικό ξεκαθάρισμα. Εξάλλου, το σύστημα που οι ίδιοι κατασκεύασαν, το προβλέπει αυτό. Δίνει 50 βουλευτές πριμ στο κόμμα που θα βγει πρώτο στις εκλογές. Τζάμπα 50 βουλευτές, για να έχει περιθώρια ο μηχανισμός να αποβάλλει τους απείθαρχους με ασφάλεια.
Έτσι γίνονται βουλευτές κάτι απίθανοι τύποι, βγαλμένοι μέσα από τα ρετάλια των κομματικών μηχανισμών, που εκτός από ρουσφέτια, αποτελούν το μαγειρείο απ’ όπου το κέντρο φιλτράρει υποψηφίους για τα ψηφοδέλτια. Επιλέγονται από τους μηχανισμούς και εκλέγονται με τη συμβολή του πιο σκληρού πυρήνα ψηφοφόρων του κόμματος. Κάθε ικμάδα έχει χαθεί από τα κόμματα. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ προέρχεται από τα λύματα του λαϊκού κινήματος του ’80. Και η Νέα Δημοκρατία κρατάει τα μπάζα της παραδοσιακής ελληνικής Δεξιάς. Εκφυλίστηκαν ταυτόχρονα, η ελληνική Δεξιά και η ελληνικού τύπου σοσιαλδημοκρατία. Και στους πυρήνες τους παραμένουν οι ψηφοφόροι που έχουν ευνοηθεί από το κόμμα ή είναι αρκετά βολεμένοι και δεν θέλουν να διαταραχτεί το στάτους κβο, ή είναι εντελώς… γκαγκά και ψηφίζουν από φόβο ή κεκτημένη ταχύτητα. Ψηφοφόροι σαν αυτούς που μόλις εκδιώχτηκε για διαφθορά, ο πρώην υπουργός Αιγαίου, ο ανεκδιήγητος Παυλίδης, κατέβηκαν σύσσωμοι στο λιμάνι της Ρόδου για να τον υποδεχτούν σαν ήρωα. Αυτοί κυβερνούν, από πάνω κι από κάτω. Ψηφοφόροι για γέλια και βουλευτές για κλάματα. Και πάνω σ’ αυτή τη σαθρή βάση, έστησαν μέσα στα χρόνια και οι εναπομείναντες πρωτοκλασάτοι τα φέουδα και τις εργολαβίες τους.
Γι’ αυτό, καλό είναι να μην ενθουσιαζόμαστε παραπάνω απ’ ό,τι μας επιτρέπουν οι πραγματικές συνθήκες. Ένα σημαντικό μέρος του λαού δεν έχει πάρει ακόμα χαμπάρι και μπορεί να την κάνει, να τους ξαναψηφίσει. Και, επαναλαμβάνω, δεν θα είναι λίγοι αυτοί, οι αμετανόητοι, οι συμφεροντολόγοι, οι τρομοκρατημένοι και οι άσχετοι. Γιατί εδώ δεν είναι ούτε Βενεζουέλα, ούτε Τουρκία, που κάποια στιγμή οι πολίτες στείλανε σπίτι τους όλη την παλιά ηγετική ομάδα, κόμματα, πρωθυπουργούς, υπουργούς και βουλευτές, αφήνοντας έξω από τη Βουλή όλους τους πρωτοκλασάτους, όπως την Τσιλέρ και τον Τζεμ.
Ας προσπαθήσουμε περισσότερο, λοιπόν, να ευαισθητοποιήσουμε όσο το δυνατόν πιο πολλούς, με την ελπίδα ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν θα μας κρεμάσει και θα βροντοφωνάζει μαζί μας: άει σιχτίρ!

Στέλιος Ελληνιάδης

 

 

Είμαστε όλοι κουκουλοφόροι!

Ακούστε. Η αστυνομία και η ΚΥΠ κάνουν παιχνίδι με τις κινητοποιήσεις. Και ασφαλίτες προβοκάτορες έχουν και επεισόδια που δικαιολογούν την αστυνομική βία και καταστολή στήνουν. Εξάλλου, αυτά τα επεισόδια, με τις καταστροφές, είναι απαραίτητα για να έχει κάτι να πει ο Πρετεντέρης και η Τρέμη στο δελτίο ειδήσεων, να ξελασπώσουν τον Παπουτσή και την κυβέρνηση. Τους είναι απαραίτητα τα επεισόδια, αυθεντικά ή στημένα. Κι εδώ είναι το σημείο που ένας κόσμος από τον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο, μειοψηφικός, δεν μπορεί να αντιληφτεί.
Ότι ο τσαμπουκάς με την αστυνομία σε εκτονώνει, αλλά δεν σε υπηρετεί. Κι ότι τους συμφέρει να παίζουμε στο γήπεδό τους. Γιατί έχουν υπεροπλία και γιατί ελέγχουν την επικοινωνία. Παίζεις άθελά σου το παιχνίδι τους. Γιατί η ανατροπή τους, η κατάκτηση της ελευθερίας και της αμεσοδημοκρατίας, θέλει δουλειά, πολύ δουλειά, και θέλει μεγάλη συμμετοχή, και θέλει την απονομιμοποίηση του συστήματος στις συνειδήσεις. Αλλά αυτό δεν γίνεται με πετροπόλεμο. Θέλει δύναμη, αλλά και εξυπνάδα, και σχέδιο.
Δεν συμφωνώ όμως, με την ευκολία που στελέχη της Αριστεράς επικεντρώνουν το σχολιασμό τους σε προβοκάτορες αποφεύγοντας να κάνουν το διαχωρισμό ανάμεσα στους νέους που τα σπάνε και τους ασφαλίτες που προβοκάρουν. Η μάζα αυτών των παιδιών είναι παιδιά του γείτονα. Διαφωνούμε με τις επιλογές τους, κάνουμε αυστηρή κριτική στον τρόπο δράσης τους, άμα λάχει πλακωνόμαστε μαζί τους, αλλά αυτό δεν μας δίνει το δικαίωμα να τους ταυτίζουμε με τους ασφαλίτες. Αυτό είναι στρέβλωση, ανακρίβεια, συκοφαντία και αδικία. Η Αριστερά έχει πολύ πικρή πείρα από συκοφαντίες. Μην ξεχνάμε ότι συμμορίτες μας ανέβαζαν και πράκτορες ξένων δυνάμεων μας κατέβαζαν. Δεκαετίες ολόκληρες για κατασκόπους έστελναν τους αριστερούς στα δικαστήρια και τα εκτελεστικά αποσπάσματα.
Γυρίζει ένα νέο παιδί στο σπίτι του με ανοιγμένο κεφάλι, κι ακούει στην τηλεόραση εκπροσώπους της Αριστεράς να απολογούνται για τα επεισόδια μιλώντας αδιακρίτως για προβοκάτορες. Και αυτό το παιδί, που περιφέρεται μήνες ή χρόνια σαν αδέσποτος σκύλος ψάχνοντας για την ανύπαρκτη δουλειά των 500 ευρώ, τρελαίνεται ακόμα περισσότερο ακούγοντας να τον αποκαλούν ασφαλίτη, επειδή ο τρόπος που εκφράζει την αγανάχτησή του δεν ταιριάζει με τη λελογισμένη διαμαρτυρία των αριστερών κομμάτων. Φτάνει. Η κριτική μας στους ακραίους του αντιεξουσιαστικού χώρου πρέπει να είναι τεκμηριωμένη, ψύχραιμη, αριστερή. Τελεία.
Εξάλλου, σήμερα, είμαστε όλοι κουκουλοφόροι! Στις τσάντες μας, μαζί με τα χαρτομάντηλα, τα κλειδιά, την ταυτότητα, το τηλέφωνο, το κραγιόν ή το κομπολόι, κουβαλάμε και μία μάσκα, χειρουργική, αντιασφυξιογόνο ή των μπογιατζήδων. Προστέθηκε από ανάγκη στα απαραίτητα αξεσουάρ κάθε απλού πολίτη που κατεβαίνει σε μια διαδήλωση, απεργία ή πλατεία. Ενδεχομένως, αύριο ή μεθαύριο, με την ένταση της κρατικής βαρβαρότητας, να προστεθεί και μία πέτρα.

Μασκέ,
Γκαούρ

 

 ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΑΝ  :

 φ. 73,  Σάββατο 9 Ιουλίου 2011
 

«Εμείς» να δώσουμε ζωή στις γειτονιές!

Προσωπικά, λυπάμαι που προτάσεις και ιδέες που προέρχονται έξω από κόμματα και οργανώσεις δεν εισακούονται από κορυφαία στελέχη. Ευτυχώς, είναι παρηγορητικό ότι υπάρχει κόσμος που ακούει. Και αν αργεί η Αριστερά, οι πολίτες σπεύδουν. Έχοντας γράψει στο Περίπτερο Ιδεών για την ανάγκη ξεμπροστιάσματος των βουλευτών σε επίπεδο εκλογικής τους περιφέρειας, προκειμένου να βαθύνει το ρήγμα στους κόλπους των κομμάτων εξουσίας, χάρηκα που, πριν λαλήσει τρις, πολίτες της Πιερίας και του Ηρακλείου Κρήτης έστειλαν εξώδικα κατά των τοπικών βουλευτών ζητώντας τους ευθύνες!

Μπράβο τους!

 

Επίσης, ήταν πολύ γρήγορη η ανταπόκριση στην πρόταση μας να δώσουμε εμείς οι ίδιοι ζωή στην πλατεία Βικτωρίας, χωρίς πολώσεις, ταμπέλες και ασφυκτικά πολιτικά πλαίσια, σε συνεργασία με τα καταστήματα και τις επιχειρήσεις της γειτονιάς.
Ήδη παίρνονται πρωτοβουλίες από διάφορες ομάδες, πραγματοποιήθηκαν δύο λογοτεχνικές εκδηλώσεις και προβλήθηκε το Debtocracy. Και το περασμένο σαββατόβραδο, «εμείς», δηλαδή μερικοί κάτοικοι της πλατείας Βικτωρίας και περιχώρων, κάναμε μία ωραιότατη βραδιά με μπουζούκια και μπαγλαμάδες. Παρ’ όλο που για πρακτικούς λόγους δεν το δημοσιοποιήσαμε στον τύπο ή το ραδιόφωνο, πήγε καλά! Γιατί εκτός από μερικούς καλούς φίλους, ήρθαν πολλές παρέες από τη γειτονιά, άνθρωποι που μέχρι χτες δεν τους ξέραμε.
Η βραδιά έγινε στο σουβλατζίδικο, στο φαρδύ πεζοδρόμιο που έχει τα τραπέζια και τις καρέκλες του. Η διαδικασία; Απλή, πολύ απλή: Με μερικά τηλεφωνήματα και είκοσι αφισέτες που βάλαμε δύο μέρες νωρίτερα, παρ’ όλο που έλειπε πολύς κόσμος λόγω τριημέρου, μαζεύτηκαν εκατό γνωστοί και άγνωστοι, φίλοι και περίοικοι, γύρω από τους ΧιΨι που έπαιζαν ρεμπέτικα μέχρι τις επτά το πρωί!
Αυτές δεν είναι πρωτότυπες δράσεις, αλλά δεν είναι και μπαγιάτικες. Και το πιο σημαντικό είναι ότι δεν θέλουν ούτε κεντρικές γραμμές, ούτε καθοδηγητές, ούτε καν λεφτά. Λίγο μεράκι, λίγο κρασί και (εκτός από το αγόρι ή το κορίτσι σας) λίγο επιστροφή στην κοινωνία.
Το τελευταίο διάστημα, η πλατεία βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας εξ αιτίας του δολοφονικού μαχαιρώματος ενός πολίτη που έγινε στην περιοχή. Πολύ δυσάρεστο γεγονός που το αξιοποίησαν στο έπακρο οι χρυσαυγίτες για να στήσουν ένα χορό γύρω από το άτυχο θύμα, το οποίο καμία σχέση δεν είχε με τους φασίστες, κλαψουρίζοντας υποκριτικά για μια ανθρώπινη ζωή που χάθηκε άδικα και ταυτόχρονα σφάζοντας με μαχαίρια και σακατεύοντας ανυπεράσπιστους μετανάστες που έχουνε μάνα, αδελφές, γυναίκα και παιδιά, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, φτωχαδάκια, που για τους Ελληνοχριστιανούς φασίστες δεν είναι παιδιά του καλού θεού τους! Και δεν θα τα κατάφερναν οι νεοναζί, αν δεν είχαν δύο μεγάλους υποστηριχτές: την αστυνομία, που τους καλύπτει, υποθάλπει και αβαντάρει, και μεγάλα μέσα ενημέρωσης, που τους είχαν ώρες ολόκληρες ιδίως στα πρωινάδικα, όπως του Παπαδάκη στον Αντένα, να κάνουν φασιστική και ρατσιστική προπαγάνδα.
Έτσι δημιούργησαν ένα σκηνικό, που άγγιξε την πλατεία Βικτωρίας, αλλά δεν την άλωσε, τελικά. Γιατί φαίνεται ότι αφενός δεν βρήκαν οι φασίστες επαρκή ερείσματα και αφετέρου γιατί στη Χέιδεν είναι η Βίλα Αμαλία, με τους αντιεξουσιαστές που προστάτευσαν την πλατεία εκείνες τις δύσκολες μέρες.
«Εμείς» σκεφτήκαμε ότι είναι η καλύτερη στιγμή να διαφυλάξουμε την πλατεία, όχι με ρόπαλα και στείρες αντιπαραθέσεις με τον ακροδεξιό υπόκοσμο, αλλά συνδέοντας τις δράσεις μας με τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι σ’ αυτή την ωραία περιοχή του κέντρου.

 

 

Κόντρα στη θανατίλα!

Το σοβαρότερο πρόβλημα είναι η αναδουλειά. Η πλατεία έχει γύρω της εκατοντάδες μαγαζιά και επιχειρήσεις, που αιμορραγούν ασταμάτητα, πηγαίνοντας από το κακό στο χειρότερο. Γιατί, το ρήμαγμα της χώρας, και του εμποράκου, όπως αποκαλύφθηκε πανηγυρικά, έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια με τη συστηματική καταλήστευση της χώρας από 19 οικογένειες και τα βαποράκια τους, τους πολιτικούς, με υποστυλώματα ουκ ολίγους δημοσιογράφους, πανεπιστημιακούς και λοιπούς διανοούμενους. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η κρίση εμφανιζόταν από τα ΜΜΕ και τους ακροδεξιούς, που βρίσκονται μέσα σε όλα τα κόμματα εξουσίας κι όχι μόνο στα συμπληρώματά τους, τύπου ΛΑΟΣ, ότι είναι κρίση που οφείλεται στη «λαθρομετανάστευση» και στις διαδηλώσεις που γίνονται στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Κι αυτό το έχαψαν αμάσητο πολλοί έμποροι και ελεύθεροι επαγγελματίες, ακόμα και υπάλληλοι και εργάτες, από τα δεξιά ώς τα αριστερά.
Έτσι απέκρυψαν ότι η κρίση οφειλόταν στον εκτροχιασμό της χώρας που ροκανιζόταν από τον υπερδανεισμό, τη φαυλοκρατία, τις υπερτιμολογήσεις στα δημόσια έργα και τις προμήθειες, αλλά και στην εσωτερική αποδόμηση της ελληνικής οικονομίας. Τη συστηματική αποβιομηχάνιση και εγκατάλειψη της αγροτικής παραγωγής, αλλά και την προσχεδιασμένη καταστροφή του λιανικού εμπορίου με τη συγκεντροποίηση σε δέκα-είκοσι τεράστια εμπορικά κέντρα τα οποία στην κυριολεξία ρούφηξαν τους τζίρους εκατοντάδων χιλιάδων μαγαζιών, από τα οποία ζούσαν εκατομμύρια πολίτες και αποτελούσαν το ζωτικό τομέα κάθε γειτονιάς, άνευ του οποίου κάθε συνοικία μαραζώνει, υποβαθμίζεται και πεθαίνει. Και έγινε τόσο αποτελεσματική προπαγάνδα, τέτοια πλύση εγκεφάλου, που οι πολίτες -έμποροι και καταναλωτές- γιόρταζαν αποβλακωμένοι αυτή τη θανάτωση της ζωής σαν εκσυγχρονισμό και ανάπτυξη. Τους έμαθαν να χαίρονται με το θάνατό τους ή με το θάνατο του διπλανού τους που προηγείται, και τους έκαναν συνενόχους με δάνεια και τηλεοπτική λάσπη, μετατρέποντας τον πολίτη από σκεπτόμενο άνθρωπο σε καταναλωτικό χόρτο.
Αυτή τη θανατίλα βιώνουμε τώρα.
Τι κάνουμε, λοιπόν;
Στην πλατεία Βικτωρίας, ξεκινήσαμε μόνοι μας την αναζωογόνησή της, τώρα!
Πρώτο βήμα. Να σπάσουμε το φόβο που έχουν εμφυσήσει στους κατοίκους με θετικές ενέργειες. Να ξαναγαπήσουμε την περιοχή μας. Να σκεφτόμαστε συλλογικά. Να συμμετέχουμε.
Πήραμε σβάρνα τα μαγαζιά. Εσείς, τους είπαμε, θα βάζετε το χώρο κι «εμείς» θα σας φέρνουμε κόσμο, πελάτες, θαμώνες. Εδώ και τώρα! Κι αυτό έχει μεγάλη απήχηση.
Στο σουβλατζίδικο ήταν ωραία. Οι 80 καρέκλες δεν έφτασαν, παρ’ όλο που είχαμε φοβηθεί προς στιγμήν, όταν διαπιστώσαμε ότι οι εννιά στους δέκα φίλους που καλέσαμε τηλεφωνικά, έλειπαν για το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Έτσι, καταλήξαμε και στο εξής χρήσιμο συμπέρασμα. Να φροντίσουμε ώστε η επανάσταση να μη γίνει Σαββατοκύριακο ή κανένα τριήμερο αργιών, γιατί πολλοί αριστεροί θα λείπουνε στις εξοχές! Αν και ένας φίλος είπε ότι μάλλον είναι καλύτερα να λείπουν οι αριστεροί, γιατί αν είναι παρόντες, μέχρι να τα βρούνε μεταξύ τους, η ευκαιρία για την επανάσταση θα έχει χαθεί! Κακίες!

Στέλιος Ελληνιάδης

[Η φωτογραφία είναι του Στέλιου Ελληνιάδη]

 ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ  :

 φ. 70, 18 Ιουνίου 2011