Κύριοι βουλευτές: Άει σιχτίρ!

Τελευταία, με αφορμή ψηφοφορίες και επεισόδια, βλέπεις και ακούς μέσω τηλεόρασης κάποιους άφαντους βουλευτές από την επαρχία. Απ’ αυτούς που σπανίως βλέπεις στην αίθουσα συνεδριάσεων και σπανιότατα τους δίνεται ο λόγος για να μιλήσουν, έστω και ενώπιον κενών εδράνων. Τώρα, τους ακούς και φρικάρεις με το επίπεδό τους, με το λόγο και τη στάση τους. Επαρχιωτισμός κακιάς ώρας. Φτήνια και μιζέρια. Και κάκιστα ελληνικά. Δείγμα κραυγαλέο της παρακμής του πολιτικού συστήματος και του πολιτισμού των εκλεγμένων αντιπροσώπων του λαού. Σε πλήρη αντιστοιχία με την παρακμή της άρχουσας τάξης και τον εκφυλισμό των κομμάτων εξουσίας.
Η παραγωγή της κοινωνίας σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού στους τομείς της οικονομίας και της πολιτικής, φτωχή έως άθλια. Από πάνω μέχρι κάτω.

(Xρήστος Παπουτσής – Σκίτσο του Πέτρου Ζερβού για το άρθρο)

 
Τελικά, η ένταξη στην ευρωπαϊκή ένωση αντί να οδηγήσει τη χώρα προς τα πάνω, κατέληξε στη χρεοκοπία και την υποτέλεια. Η ντόπια νομενκλατούρα ανίκανη να συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας αστικής τάξης που θα συνδέει τα συμφέροντά της με την πορεία του τόπου συνολικά, συνταυτίστηκε με τα κρατικοδίαιτα και ληστρικά κυκλώματα και τα ενίσχυσε αναδεικνύοντας νέους επιχειρηματίες εξίσου αν όχι περισσότερο διεφθαρμένους και αντιπαραγωγικούς με τους προϋπάρχοντες.
Χωρίς εθνικό σχέδιο, εφαρμόζοντας εισαγόμενες πολιτικές σε φάση ανόδου της κυριαρχίας του χρηματιστικού κεφαλαίου, προσάρμοσε την ύπαρξή της στη νέα μορφή εξάρτησης. Καθώς συρρικνωνόταν η αγροτική παραγωγή με δέλεαρ τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και η αποβιομηχάνιση αναπληρωνόταν με το δανεισμό, οι βασικές παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, αγρότες, βιομήχανοι και εργάτες, εξασθενούσαν, και τις θέσεις τους καταλάμβαναν παρασιτικοί παράγοντες που πλούτιζαν με μίζες και μεσιτίες και με τη λεηλασία του αποταμιευμένου πλούτου (χρηματιστήριο, αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων κ.λπ.), των επιδοτήσεων και των κρατικών δανείων.
Έτσι, με προνομιακές διευκολύνσεις, νόμους και παρανομίες, αναπτύχθηκε μία παρασιτική αντιπαραγωγική οικονομική κάστα από την οποία σταδιακά εξαρτήθηκε το κράτος και το πολιτικό προσωπικό των δύο μεγάλων κομμάτων. Και τώρα, έχοντας ρίξει τη χώρα στη βαθιά παγίδα των διεθνών τοκογλύφων, που ευστόχως αποκαλούνται «ευρωπαϊκή οικογένεια» (κάτι πιο μεγάλο από την Κόζα Νόστρα), η παρασιτική οικονομική κάστα και η πολιτική της έκφραση μέσα από τα κόμματα εξουσίας και τις παραφυάδες τους, ακολουθούν πειθήνια τις έξωθεν εντολές, αυξάνουν το χρέος, διαλύουν τα κοινωνικά δίκτυα προστασίας, εκποιούν άρον – άρον τον εθνικό πλούτο, υποβαθμίζουν το επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης του πολίτη και περιάγουν τη χώρα σε νέο καθεστώς υποτέλειας.
Η επικρατούσα πολιτική τάξη εκπροσωπεί το κυρίαρχο ληστρικό οικονομικό μόρφωμα, που αποτελείται κυρίως από κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, τυχοδιώκτες, λαθρεμπόρους και λαμόγια, και δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτό που είναι υπαρκτό σε άλλες χώρες ως εθνική αστική τάξη. Για τη διάσωση του μορφώματος αυτού και της ίδιας της ύπαρξής της, η πολιτική κάστα καταλύει ακόμα και τη σχετική ανεξαρτησία της χώρας που αποκτήθηκε με πολύ μεγάλους αγώνες, θυσίες, πολέμους, επαναστάσεις, προσφυγιές, μεταναστεύσεις και εργασία και μόχθο 180 χρόνων.
Βεβαίως, η εξάρτηση και η υποτέλεια δεν είναι άγνωστα χαρακτηριστικά της νεοελληνικής άρχουσας τάξης. Ενυπάρχουν στις ηγεμονικές ομάδες από την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Απλά, ανάλογα με την ιστορική φάση, άλλοτε κυριαρχούν, άλλοτε υποχωρούν και άλλοτε ελλοχεύουν.
Η καταλήστευση και υπερχρέωση του τόπου συμβαδίζει με τον πλήρη εκφυλισμό των ηγετικών ομάδων και την ανάδειξη μιας πολιτικής υποκουλτούρας, της οποίας οι φορείς, βουλευτές και παρατρεχάμενοι γραφειοκράτες, πανεπιστημιακοί, οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι κ.λπ., αγκιστρώνονται στους τοκογλύφους των μητροπόλεων για να διατηρήσουν τα κεκτημένα, πρόθυμα εκποιώντας τη χώρα και εξαθλιώνοντας το λαό της χωρίς ίχνος εθνικής συνείδησης και αξιοπρέπειας.
Αυτής της ποιότητας οι πολιτικοί υποκλίνονται στον Γιούνκερ που δηλώνει απερίφραστα ότι η Ελλάδα χάνει μέρος της εθνικής κυριαρχίας της, και συνεχίζουν απτόητοι την παράδοση της χώρας στους ξένους και τους ντόπιους υπαλλήλους τους.
Μπορεί οι τοκογλύφοι να έρχονται απ’ έξω, αλλά η Ελλάδα προδόθηκε και παραδίδεται από μέσα.

Λύματα και μπάζα

Ο πλούτος του τόπου και τα περιουσιακά στοιχεία που σωρεύτηκαν με κόπους και θυσίες γενεών, τα στοιχειώδη δικαιώματα και οι βασικές αμοιβές που κατακτήθηκαν με αγώνες, σπουδές και εργασία, ήταν ο στόχος. Η λεηλασία του έθνους και του λαού ήταν προσχεδιασμένη. Τα εκτελεστικά της όργανα έπρεπε να κατασκευαστούν. Και να μην κινδυνεύουν, όπως φανερώνει και ο νόμος περί ευθύνης υπουργών.
Μέσα στα χρόνια, τα κόμματα εξουσίας φιλτράρανε όλους τους βουλευτές τους. Για να είναι, στην κρίσιμη στιγμή, τέτοιας ποιότητας που ενώ ο λαός θα αιμορραγεί, οι βουλευτές –όρθιοι- θα χειροκροτούν ενθουσιωδώς το μνημόνιο, δηλαδή τη συνθήκη υποτέλειας και ξεπουλήματος της χώρας.
Όλες αυτές τις μέρες, ακούγαμε διάφορους βουλευτές, κάτι ανθρωπάκια, να απαντούν σε ερωτήσεις δημοσιογράφων. Τι θλιβερό θέαμα-ακρόαμα! Κατά βάσιν αγράμματοι, και το χειρότερο, ιδιοτελείς και πειθαρχημένοι. Επιλεγμένοι προσεκτικά, περασμένοι από δέκα φίλτρα, με βασικό κριτήριο να είναι πειθήνιοι, να μην έχουν άποψη, υπήκοοι όχι της πατρίδας, του τόπου, του λαού, αλλά της ηγετικής ομάδας που μοιράζει τα χαρτιά και αξιολογεί συμπεριφορές και χαρακτήρες. Κι αν κάποιοι ξεφεύγουν από τον κανόνα, κατάλοιπα άλλων εποχών, αποβάλλονται αμέσως. Ποτέ δεν είναι αργά. Κάτι γάτες, τύπου Λιάνη και Φλωρίδη, για την υστεροφημία τους, αυτοαποβάλλονται, βλέποντας το πλοίο να μπατάρει αύτανδρο. Ένα ελεγχόμενο εσωτερικό ξεκαθάρισμα. Εξάλλου, το σύστημα που οι ίδιοι κατασκεύασαν, το προβλέπει αυτό. Δίνει 50 βουλευτές πριμ στο κόμμα που θα βγει πρώτο στις εκλογές. Τζάμπα 50 βουλευτές, για να έχει περιθώρια ο μηχανισμός να αποβάλλει τους απείθαρχους με ασφάλεια.
Έτσι γίνονται βουλευτές κάτι απίθανοι τύποι, βγαλμένοι μέσα από τα ρετάλια των κομματικών μηχανισμών, που εκτός από ρουσφέτια, αποτελούν το μαγειρείο απ’ όπου το κέντρο φιλτράρει υποψηφίους για τα ψηφοδέλτια. Επιλέγονται από τους μηχανισμούς και εκλέγονται με τη συμβολή του πιο σκληρού πυρήνα ψηφοφόρων του κόμματος. Κάθε ικμάδα έχει χαθεί από τα κόμματα. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ προέρχεται από τα λύματα του λαϊκού κινήματος του ’80. Και η Νέα Δημοκρατία κρατάει τα μπάζα της παραδοσιακής ελληνικής Δεξιάς. Εκφυλίστηκαν ταυτόχρονα, η ελληνική Δεξιά και η ελληνικού τύπου σοσιαλδημοκρατία. Και στους πυρήνες τους παραμένουν οι ψηφοφόροι που έχουν ευνοηθεί από το κόμμα ή είναι αρκετά βολεμένοι και δεν θέλουν να διαταραχτεί το στάτους κβο, ή είναι εντελώς… γκαγκά και ψηφίζουν από φόβο ή κεκτημένη ταχύτητα. Ψηφοφόροι σαν αυτούς που μόλις εκδιώχτηκε για διαφθορά, ο πρώην υπουργός Αιγαίου, ο ανεκδιήγητος Παυλίδης, κατέβηκαν σύσσωμοι στο λιμάνι της Ρόδου για να τον υποδεχτούν σαν ήρωα. Αυτοί κυβερνούν, από πάνω κι από κάτω. Ψηφοφόροι για γέλια και βουλευτές για κλάματα. Και πάνω σ’ αυτή τη σαθρή βάση, έστησαν μέσα στα χρόνια και οι εναπομείναντες πρωτοκλασάτοι τα φέουδα και τις εργολαβίες τους.
Γι’ αυτό, καλό είναι να μην ενθουσιαζόμαστε παραπάνω απ’ ό,τι μας επιτρέπουν οι πραγματικές συνθήκες. Ένα σημαντικό μέρος του λαού δεν έχει πάρει ακόμα χαμπάρι και μπορεί να την κάνει, να τους ξαναψηφίσει. Και, επαναλαμβάνω, δεν θα είναι λίγοι αυτοί, οι αμετανόητοι, οι συμφεροντολόγοι, οι τρομοκρατημένοι και οι άσχετοι. Γιατί εδώ δεν είναι ούτε Βενεζουέλα, ούτε Τουρκία, που κάποια στιγμή οι πολίτες στείλανε σπίτι τους όλη την παλιά ηγετική ομάδα, κόμματα, πρωθυπουργούς, υπουργούς και βουλευτές, αφήνοντας έξω από τη Βουλή όλους τους πρωτοκλασάτους, όπως την Τσιλέρ και τον Τζεμ.
Ας προσπαθήσουμε περισσότερο, λοιπόν, να ευαισθητοποιήσουμε όσο το δυνατόν πιο πολλούς, με την ελπίδα ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν θα μας κρεμάσει και θα βροντοφωνάζει μαζί μας: άει σιχτίρ!

Στέλιος Ελληνιάδης

 

 

Είμαστε όλοι κουκουλοφόροι!

Ακούστε. Η αστυνομία και η ΚΥΠ κάνουν παιχνίδι με τις κινητοποιήσεις. Και ασφαλίτες προβοκάτορες έχουν και επεισόδια που δικαιολογούν την αστυνομική βία και καταστολή στήνουν. Εξάλλου, αυτά τα επεισόδια, με τις καταστροφές, είναι απαραίτητα για να έχει κάτι να πει ο Πρετεντέρης και η Τρέμη στο δελτίο ειδήσεων, να ξελασπώσουν τον Παπουτσή και την κυβέρνηση. Τους είναι απαραίτητα τα επεισόδια, αυθεντικά ή στημένα. Κι εδώ είναι το σημείο που ένας κόσμος από τον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο, μειοψηφικός, δεν μπορεί να αντιληφτεί.
Ότι ο τσαμπουκάς με την αστυνομία σε εκτονώνει, αλλά δεν σε υπηρετεί. Κι ότι τους συμφέρει να παίζουμε στο γήπεδό τους. Γιατί έχουν υπεροπλία και γιατί ελέγχουν την επικοινωνία. Παίζεις άθελά σου το παιχνίδι τους. Γιατί η ανατροπή τους, η κατάκτηση της ελευθερίας και της αμεσοδημοκρατίας, θέλει δουλειά, πολύ δουλειά, και θέλει μεγάλη συμμετοχή, και θέλει την απονομιμοποίηση του συστήματος στις συνειδήσεις. Αλλά αυτό δεν γίνεται με πετροπόλεμο. Θέλει δύναμη, αλλά και εξυπνάδα, και σχέδιο.
Δεν συμφωνώ όμως, με την ευκολία που στελέχη της Αριστεράς επικεντρώνουν το σχολιασμό τους σε προβοκάτορες αποφεύγοντας να κάνουν το διαχωρισμό ανάμεσα στους νέους που τα σπάνε και τους ασφαλίτες που προβοκάρουν. Η μάζα αυτών των παιδιών είναι παιδιά του γείτονα. Διαφωνούμε με τις επιλογές τους, κάνουμε αυστηρή κριτική στον τρόπο δράσης τους, άμα λάχει πλακωνόμαστε μαζί τους, αλλά αυτό δεν μας δίνει το δικαίωμα να τους ταυτίζουμε με τους ασφαλίτες. Αυτό είναι στρέβλωση, ανακρίβεια, συκοφαντία και αδικία. Η Αριστερά έχει πολύ πικρή πείρα από συκοφαντίες. Μην ξεχνάμε ότι συμμορίτες μας ανέβαζαν και πράκτορες ξένων δυνάμεων μας κατέβαζαν. Δεκαετίες ολόκληρες για κατασκόπους έστελναν τους αριστερούς στα δικαστήρια και τα εκτελεστικά αποσπάσματα.
Γυρίζει ένα νέο παιδί στο σπίτι του με ανοιγμένο κεφάλι, κι ακούει στην τηλεόραση εκπροσώπους της Αριστεράς να απολογούνται για τα επεισόδια μιλώντας αδιακρίτως για προβοκάτορες. Και αυτό το παιδί, που περιφέρεται μήνες ή χρόνια σαν αδέσποτος σκύλος ψάχνοντας για την ανύπαρκτη δουλειά των 500 ευρώ, τρελαίνεται ακόμα περισσότερο ακούγοντας να τον αποκαλούν ασφαλίτη, επειδή ο τρόπος που εκφράζει την αγανάχτησή του δεν ταιριάζει με τη λελογισμένη διαμαρτυρία των αριστερών κομμάτων. Φτάνει. Η κριτική μας στους ακραίους του αντιεξουσιαστικού χώρου πρέπει να είναι τεκμηριωμένη, ψύχραιμη, αριστερή. Τελεία.
Εξάλλου, σήμερα, είμαστε όλοι κουκουλοφόροι! Στις τσάντες μας, μαζί με τα χαρτομάντηλα, τα κλειδιά, την ταυτότητα, το τηλέφωνο, το κραγιόν ή το κομπολόι, κουβαλάμε και μία μάσκα, χειρουργική, αντιασφυξιογόνο ή των μπογιατζήδων. Προστέθηκε από ανάγκη στα απαραίτητα αξεσουάρ κάθε απλού πολίτη που κατεβαίνει σε μια διαδήλωση, απεργία ή πλατεία. Ενδεχομένως, αύριο ή μεθαύριο, με την ένταση της κρατικής βαρβαρότητας, να προστεθεί και μία πέτρα.

Μασκέ,
Γκαούρ

 

 ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΑΝ  :

 φ. 73,  Σάββατο 9 Ιουλίου 2011
 

Ναι στην κουλτούρα, όχι στην εξουσία

Στο αντιεξουσιαστικό στέκι Nosotros στην καρδιά των Εξαρχείων όλες οι τέχνες βρίσκουν στέγη δωρεάν

Πρώτη φορά μού μίλησε για το Nosotros ο Λεωνίδας Χρηστάκης, ο «αρχαιότερος» εκδότης-σχολιαστής του αντιεξουσιαστικού χώρου («Κούρος», «Panderma», «Ιδεοδρόμιο»).

Από το 2005 που λειτουργεί ο «Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος», παρακολουθούσα τις δραστηριότητές του μέσα από τα μικροσκοπικά τετράφυλλα με το πρόγραμμα των εκδηλώσεών του. Πέρσι με κάλεσε σε μια συνέλευση μία φίλη που δεν έχει σχέση με τον αντιεξουσιαστικό χώρο αλλά μάθαινε τούρκικα με δάσκαλο έναν πολιτικό πρόσφυγα, ο οποίος το πρωί εργάζεται κούριερ και το βράδυ διδάσκει τη μητρική του γλώσσα σε όσους την επιλέγουν ανάμεσα στα αραβικά, γαλλικά, γερμανικά και ελληνικά.

Ολα παρέχονται στο Nosotros ελεύθερα, αφού το ενοίκιο του κτιρίου (δεν είναι κατάληψη) και τα έξοδα καλύπτονται από εισφορές και από το καφενείο που σερβίρει κονιάκ πέντε αστέρων, μπίρα, καφέδες και αναψυκτικά στον πρώτο όροφο της Θεμιστοκλέους 66, στην πλατεία Εξαρχείων. Η είσοδος είναι πάντα ελεύθερη. Κανένας δεν σε ρωτάει ποιος είσαι, κανένας δεν κοιτάει περίεργα τους επισκέπτες που μπαινοβγαίνουν σαν μελίσσι.

 

Χωρίς ονόματα και φωτογραφία

Κυριακή μεσημέρι πέφτει φασίνα. Σύμφωνα με το χειρόγραφο σημείωμα στον πίνακα ανακοινώσεων, είναι μέρα της Χορευτικής Ομάδας να κάνει καθαριότητα. Πρώτα σφουγγάρισμα και μετά πρόβα από 20-25 άτομα.

Ακολουθεί το σεμινάριο της Θεατρικής Ομάδας του Nosotros με ασκήσεις στο σανίδι.

Στο δεύτερο όροφο ανταλλάσσουμε απόψεις για να καταλάβω το σκεπτικό τους. Οσοι αναλαμβάνουν να μιλήσουν είναι προσεκτικοί. Δεν ξεφεύγουν από ένα άγραφο πλαίσιο συμφωνίας, που τους επιτρέπει να συνυπάρχουν χωρίς να αλληλοκαπελώνονται, ούτε να εμπλέκονται σε άσκοπες αντιπαραθέσεις με τις διάφορες ομάδες του αντιεξουσιαστικού χώρου, ιδιαίτερα τώρα που οξύνονται οι συγκρούσεις με την εξουσία και διαφοροποιούνται οι πολιτικές προσεγγίσεις. Επίσης, ζητούν να μην αναφερθούν τα ονόματά τους γιατί δεν θέλουν προσωπική προβολή.

 Μερικοί κρατούν μεγαλύτερες αποστάσεις. Η Χορευτική Ομάδα σε ένα ευγενικό e-mail γράφει: «Κατόπιν συνελεύσεως αποφασίσαμε να μη φωτογραφηθούμε και να μη συμμετάσχουμε στη δημιουργία αυτού του άρθρου… όχι γιατί είμαστε κακόπιστοι προς εσάς και την πρόθεσή σας, αλλά γιατί θεωρούμε ότι η προβολή του Nosotros, όπως και κάθε είδους αντιεξουσιαστικών συλλογικοτήτων, μέσα από ένα καθεστωτικό μέσο όπως είναι η «Ελευθεροτυπία», είναι ασυνεπής προς την ίδια την ουσία της συλλογικότητας». Σεβαστό. Αντιηγεμονισμός, αμεσοδημοκρατία, αυτοδιαχείριση, μίνιμουμ οργάνωση, όχι στα κόμματα, κόντρα στις ιδεολογίες, με την κοινωνία και όχι για την κοινωνία. Κάν’ το μόνος σου, ατομικά και συλλογικά. Εμφαση στον αυτοσχέδιο πολιτισμό και την κοινωνική δράση, με πολλές ομάδες, ανοιχτά, χωρίς μέλη, χωρίς ιεραρχία.

Οση ώρα μιλάμε, μια ομάδα μουσικών προβάρει με πέντε κιθάρες και πέντε μπουζούκια τραγούδια του Παπαϊωάννου και του Βαμβακάρη. Συνολικά, περίπου πενήντα άτομα συμμετέχουν στα μαθήματα του λαϊκορεμπέτικου τμήματος, ετοιμάζοντας αφιερώματα όπως αυτό που έκαναν για τον Τσιτσάνη οι «Τιτάνες».

Από τις ζωγραφιές στους τοίχους και τα καβαλέτα είναι φανερό ότι η αίθουσα χρησιμοποιείται σαν εργαστήρι και εκθεσιακός χώρος από τους ζωγράφους-δασκάλους και από καμιά τριανταριά σπουδαστές που μαθαίνουν να ζωγραφίζουν και να συζητούν θεωρητικά.

Ιδια ατμόσφαιρα και μεταξύ των φωτογράφων της ομάδας Κάμερα που διαθέτουν σκοτεινό θάλαμο, ενώ η Ομάδα Ψυχοδράματος εφαρμόζει προγράμματα εναλλακτικής ψυχικής υγιεινής στο χώρο της.

Οι συνομιλητές μου καπνίζουν, μέχρι που η κραυγή αποδοκιμασίας ενός πιτσιρικά πέντε-έξι χρονώ που βγαίνει με τις κάλτσες από το δωμάτιο του παιδικού εργαστηρίου για να πάει στην τουαλέτα, αυτομάτως σβήνει τα τσιγάρα. Κάθε φορά που ανοιγοκλείνει η πόρτα βλέπω δύο κοπέλες με κόκκινους και κίτρινους μανδύες να οργανώνουν το θεατρικό παιχνίδι σε ένα χώρο διακοσμημένο με χρώματα και παιδικές ζωγραφιές.

Εν τω μεταξύ, καταφθάνουν νεαρές και νεαροί από τα Βαλκάνια, την Ασία και την Αφρική με σπιτικά φαγητά για ένα τραπέζι με ασυνήθιστες γεύσεις με τη συνοδεία μουσικής που επιλέγει ο ντιτζέι από το Κουρδιστάν.

Σε μια από τις τακτικές συνελεύσεις, στη μεγάλη αίθουσα «πολλαπλών χρήσεων», καμιά εκατοστή νέοι και λίγοι μεσήλικες αποφασίζουν για τις επόμενες δράσεις. Οι κινητοποιήσεις από ομάδες του «χώρου» (παρεμβολή-ανακοίνωση στην τηλεόραση της ΕΡΤ, καταλήψεις Νομικής, Πολυτεχνείου, ΑΣΟΕΕ και ΓΣΕΕ, διακοπή παράστασης για ανακοίνωση στο Εθνικό Θέατρο, επίθεση στον «Τειρεσία», πυρπόληση χριστουγεννιάτικου δέντρου, κατάληψη της Λυρικής Σκηνής, διαδηλώσεις για Παλαιστίνη, πάρκα Ναυαρίνου και Πατησίων κ.λπ.), ορίζουν νέα πλαίσια.

«Δεν έχει νόημα να προσπαθήσουμε να επηρεάσουμε τις καταλήψεις- έχουν το κλίμα που θέλουν αυτοί που κάνουν την κατάληψη», λέει κάποιος. «Αν μας το ζητήσουν, αλλάζει».

Λογοτεχνικό καφενείο και προβολές

«Οχι αόριστες προτάσεις», επεμβαίνει μια κοπέλα. «Ο καθένας που προτείνει κάτι θα αναλάβει να διοργανώσει και τη συγκεκριμένη δράση. Κάνουμε ένα δρώμενο στην Ερμού κόντρα στην καταναλωτική μανία;».

«Εξω θα γίνουμε αρχαίοι!», απαντάει ένας από την Χορευτική Ομάδα, επικαλούμενος το κρύο που επικρατεί. «Πώς θα παίξουμε; Το σώμα για να κινηθεί θέλει και μια θερμοκρασία».

«Οχι δρώμενο καπελωμένο από μολότοφ», λέει ένας άλλος. Ο Πουλικάκος και μερικοί μουσικοί προσφέρονται να παίξουν τζάμπα στο Nosotros. Και τα έξοδα για τα ηχητικά πώς θα καλυφθούν; «Να κρεμαστεί στην πλατεία ένα πανό που θα απηχεί το πνεύμα των κινητοποιήσεων», υποστηρίζει κάποιος. «Αλλά τι θα γράφει; Επίθεση από το μέλλον; Ποιο μέλλον; Κι αν είναι χειρότερο;».

* Παράλληλα κυκλοφορούν χέρι χέρι τέσσερα σχέδια-προτάσεις του Φαϊτάκη για μια αφίσα. Οι διαφορετικές απόψεις εκφράζονται χωρίς αντεγκλήσεις. Μια ομάδα επισημαίνει ότι «ενώ η «Αντιεξουσιαστική Κίνηση» αποτελεί μία από τις ομάδες που συμμετέχουν με διακριτική παρουσία και προσφορά, υπάρχει η τάση να την ταυτίζουν με το Nosotros, απαξιώνοντας τον ανοιχτό και ελεύθερο, άρα αντιεξουσιαστικό, χαρακτήρα του».

* Οι ομιλίες και συζητήσεις πολιτικών, κοινωνικών και ιστορικών θεμάτων είναι συχνές, με τη συμμετοχή φορέων και πανεπιστημιακών όπως οι Στ. Ροζάνης, Ε. Πορτάλιου, Α. Λυδάκη, Β. Παυλόπουλος, Ελευθεριακή Κίνηση Βιοκαλλιεργητών Κορίνθου, Κενό Δίκτυο, ομάδα Urbi et Orbi του Nosotros και πολλών άλλων. Συζητήσεις για το περιβάλλον, τα εργοστάσια λιθάνθρακα, το ρατσισμό, τις φυλακές κ.λπ. Στην πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου «Το τέλος της ηγεμονίας» του Ρίτσαρντ Ντέι από το Φώτη Τερζάκη, προκλήθηκε μεγάλη συζήτηση από τοποθετήσεις ακροατών για τα χαρακτηριστικά των κινημάτων και τις σχέσεις/αντιθέσεις μαρξισμού-αναρχισμού.

* Στο λογοτεχνικό καφενείο, που επιμελείται ο Φιλήμονας Πατσάκης, αναλύονται ρώσοι συγγραφείς, και στις ποιητικές ανιχνεύσεις του Αντρέα Παγουλάτου συμμετέχουν ποιητές πλαισιωμένοι από καλλιτέχνες (Γ. Βεληβασάκη, Α. Ζαρακάς, Δ. Αρναούτης κ.ά.).

* Το χειμώνα, στις κινηματογραφικές προβολές, μπορεί κανείς να δει το ντοκιμαντέρ της Ελένης Πετροπούλου για τους τσιγγάνους μουσικούς της Κωνσταντινούπολης, το αφιέρωμα στον ισπανικό εμφύλιο, τον αποκλεισμό της Γάζας ή ένα ντοκιμαντέρ για την επαναστατική ζωή του Μαχνό στις στέπες της Ουκρανίας. Και η LGBTQ οργανώνει προβολές με θεματολογία από τη ζωή των μαύρων λεσβιών στις ΗΠΑ ώς τον ομοερωτισμό του ζωγράφου Καραβάτζιο.

* Το καλοκαίρι, στην ταράτσα, δίπλα στο δώμα που μονώθηκε και εξοπλίστηκε με όργανα για τις πρόβες των ροκ συγκροτημάτων που κάνουν συναυλίες τα σαββατόβραδα, στρώνονται καρέκλες και μαζεύεται κόσμος για να δει το «Δράκο» του Κούνδουρου ή το «Οργισμένο είδωλο» του Σκορσέζε.

* Αυτό το μήνα, μεταξύ άλλων, η θεατρική ομάδα «Παίζουμε» παρουσιάζει «Art Freak+άλλα μονόπρακτα» (μεθαύριο), η ομάδα Sid οργανώνει συζήτηση για τις νέες τεχνολογίες και τα κοινωνικά κινήματα (το Σάββατο), το Κέντρο Ζωής ενημερώνει για το Aids (24/4) και η Α. Δημητρίου προβάλλει την ταινία της «Πουλιά στο βάλτο» για τις γυναίκες στον απελευθερωτικό αγώνα την περίοδο 1941-44 (30/4).

Φεύγοντας από το Nosotros, μπορείς να πάρεις το τελευταίο τεύχος της «Βαβυλωνίας» (της μηνιαίας εφημερίδας της Α.Κ.) ή να συμμετάσχεις στην αφισοκόλληση διαμαρτυρίας για τα 60χρονα του ΝΑΤΟ.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ-Επτά, Κυριακή 5 Απριλίου 2009